نه به دیدار و به دینار و به سود و به زبان

هر امیری که به فضل و به هنر گشت بزرگ           

نشود خرد به بد گفتن بهمان و فلان

گر چه بسیار بماند به نیام اندر،تیغ     

نشود کند و نگردد هنر تیغ، نهان

ور چه از چشم نهان گردد ماه اندر میغ        

نشود تیره و افروخته باشد به میان

شیر هم شیر بود گر چه به زنجیر بو            

نبرد بند و قلاده شرف شیر ژیان

*****

برآمد پیلگون ابری زروی نیلگون دریا 

چو رای عاشقان گردان چو طبع بیدلان شیدا

چو گردان گشته سیلابی میان آب آسوده

چـــو گردان گرد باد تند گردی تیره اندروا

ببارید وزهم بگسست وگردان گشت بر گردون

 چـــو پیــلان پراگنده میــان آبــگون صحرا

تو گفتی گرد زنگارست بر آئینه چینی

تو گفتی موی سنجاست بر فیروزه گون دیبا

بسان مرغزار سبزرنگ اندر شده گردش

به یک ساعت ملون کرده روی گنبد صحرا

*****

دل من همی داد گفتی گوایی 
كه باشد مرا روزی از تو جدایی

بلی هر چه خواهد رسیدن به مردم
بر آن دل دهد هر زمانی گوایی

من این روز را داشتم چشم و زین غم
نبوده ست با روز من روشنایی

جدایی گمان برده بودم ولیكن
نه چندان كه یك سو نهی آشنایی

به جرم چه راندی مرا از در خود
گناهم نبوده ست جز بیگنایی

بدین زودی از من چرا سیر گشتی
نگارا بدین زود سیری چرایی

كه دانست كز تو مرا دید باید
به چندان وفا این همه بی وفایی

سپردم به تو دل ندانسته بودم
بدین گونه مایل به جور و جفایی

دریغا دریغا كه اگه نبودم
كه تو بی وفا در جفا تا كجایی

همه دشمنی از تو دیدم ولیكن
نگویم كه تو دوستی را نشایی

نگارا من از آزمایش به آیم
مرا باش تا بیش ازین آزمایی

*****

گل بخندید و باغ شد پدرام		ای خوشا این جهان بدین هنگام
چون بناگوش نیکوان شد باغ		از گل سیب و از گل بادام
هم‌چو لوح زمردین گشته‌ست		دشت هم‌چون صحیفه زر خام
گل سوری به دست باد بهار		سوی بوده همی‌دهد پیغام
که مرا با تو ار مناظره‌ای‌ست		من به باغ آمدم، به باغ خرام